Originele titel: “Wronki in verwarring over brief van burgemeester Han van Leeuwen”

Tomasz Ziólek uit Wronki heeft gereageerd op het besluit van de gemeenteraad van Beverwijk om de stedenband met zijn woonplaats stop te zetten. Ziólek is econoom, was ondermeer viceburgemeester van Wronki, leraar en directeur van de Dienst Onderwijs aldaar. Sinds 1982 is hij betrokken bij de banden met Beverwijk. Zo is Tomasz Ziólek nog altijd actief bij de organisatie van de jaarlijkse busreis van Beverwijkers naar Polen. Hij reageert met name op de brief die burgemeester Han van Leeuwen op 18 juli heeft gestuurd naar zijn collega Mirek Wieczór van Wronki, waarin hij eenzijdig de stedenband met Wronki opzegt.

De brief van de burgemeester van Beverwijk, Han van Leeuwen, heeft in Wronki voor verwarring gezorgd. De voornaamste reden van deze verwarring is niet het beëindigen van de overeenkomst met Wronki, maar de manier waarop. Na het lezen van deze brief dachten onze inwoners dat Wim Spruit in groot gevaar verkeerde, omdat hij was blootgesteld aan de wraak van een zeer machtige persoon, waartegen hij zich probeerde te verdedigen. Uw burgemeester schreef in zijn brief zeer duidelijk, dat het besluit is genomen na kritiek (in een ingezonden brief) van één van de inwoners van Beverwijk. Voor dat de beslissing werd genomen, heeft de burgemeester laten onderzoeken wat Wim Spruit deed in Wronki. Van Leeuwen liet een brief schrijven naar de gemeente Wronki en stelde een aantal vragen over Wim. Deze brief versterkt onze overtuiging dat die de bedoeling had om ons te beledigen. Tegenwoordig kunnen wij in Polen, God zij dank, iedere autoriteit bekritiseren, zonder het risico te lopen op wraak. Maar wij vergeten het verleden niet. Maar het is in Polen al heel lang geleden dat autoriteiten openlijk wraak namen, wat we nu zien is een bewijs dat in Nederland burgemeesters blijkbaar Zeer Machtige Personen zijn. Voor mij is wat er nu gebeurt reden voor verwarring en schaamte. Omdat ik Nederland altijd noem als hèt voorbeeld van een democratische samenleving – ik heb geleerd wat democratie is tijdens mijn stage bij de Vereniging Nederlandse Gemeenten in Den Haag. Ik weet dat het tactloosheid is van de schrijver van de brief en dat het geen voorbeeld is van het falen van de democratie in Nederland.

De burgemeester van Beverwijk schreef dat Wronki en Beverwijk geen ‘partnercontract hebben gesloten’. Ik heb inderdaad, althans in Poolse bronnen, geen juridische definitie van dit woord kunnen vinden. Wel heb ik gelezen dat onder ‘partnercontract’ wordt verstaan de samenwerking tussen twee steden. Misschien bestaat er een juridische definitie van de samenwerking tussen twee steden en weet de burgemeester van Beverwijk die? Waarom noemt hij die dan niet in zijn brief? In officiële brieven is de juridische basis zeer belangrijk, vooral wanneer de auteur het niet eens is met zijn tegenstander. Inderdaad, een officiële brief zonder juridische gronden en mèt controversiële uitspraken, is een beetje onprofessioneel…

Maar aan beide, niet professioneel gedrag en tactloosheid, heb ik mij niet geërgerd. Wat mij pas echt irriteert in deze brief is de minachting die er in getoond wordt: ‘Ik hoef niet professioneel te zijn, ik hoef niet beleefd te zijn, want u was nooit mijn partner’. Deze houding lees ik in elke regel van de brief. Er was alleen enig verschil in het begin van de brief. Daarin werden de inwoners van Beverwijk bedankt. De schrijver van de brief bedankte niet de ontvanger van de brief… Ik verwacht van de gemeenteraad van Beverwijk uitleg, waarom eerdere brieven van de gemeente Wronki niet zijn beantwoord.

Hoe je de overeenkomst ook noemt: ‘Pacta Sunt Servanda – afspraken moeten worden nagekomen. Verschillende namen voor een overeenkomst kunnen nooit rechtvaardigen dat iets in de vergetelheid raakt. Een andere kant van de overeenkomst (het woord partner is schijnbaar verboden) geeft aan dat verwachtingen gerechtvaardigd zijn. Ik lees in de brief geen enkele excuses, alleen maar instructies en waarschuwingen – wij zijn geen partners, wij zijn erger dan een stadsbrand. Dat is wat ik in deze brief allemaal lees. Ik weet dat het ware gezicht van Beverwijk anders is. In mijn hart herinner ik mij de vorige burgemeester Theo Weterings (in Wronki, maar natuurlijk in Beverwijk als een ware gastheer voor zijn gasten), Ton Kooiman (die hier kwam voor de rust), Maarten Dijkhsoorn en Cor Hienkens, die een Beverwijk-boom plantten. Ik herinner mij liever niet het boosaardige gezicht van Frans Koster en zijn ‘twitterberichten’.


Auteur: Tomasz Ziólek
Bron en lees verder: dichtbij.nl