In de Photographers Art Fair in Loods 6 in Amsterdam zag ik bijzonder werk: oude familiefoto’s in een reeks en daarnaast vrouwenportretten die beschilderd waren, waardoor die vrouwen een bijzondere uitstraling kregen, een beetje melancholisch. De foto’s waren van de hand van Berry van Galen.
Ik maakte met haar een afspraak in haar woonhuis – waar zij ook een fotostudio heeft – in de buurt van het Vondelpark in Amsterdam. We zitten aan een grote ronde zwarte tafel waar een flinke computer staat. Boven ons hangt een lamp met een heleboel kleine lampjes, een soort ruimteschip. Voor- en achterkamer zijn modern, industrieel ingericht, maar er wel een reliëf plafond. Zwart en wit overheersen. Er hangen diverse foto’s, onder andere een kleurenfoto van een tweeling en een van haar beschilderde vrouwenportretten, in groot formaat, een x een meter. Schuin achter mij staat de ezel waarop de schildering op de foto’s wordt aangebracht.
Het verstrijken van de tijd
Het in haar werk, en dan met name in haar collages, over identiteit en veranderen daarvan door het verstrijken van de tijd, vertelt ze. “Daardoor verandert ook je plek in de samenleving.” Ook in haar (foto)schilderijen staan in het teken van het verstrijken van de tijd, het gaat daar om schoonheid en vergankelijkheid.
In haar collages legt ze de emotionele verbinding van mensen met de wereld om hen heen vast en hoe dat verandert in de loop der tijd. “Daarvoor gebruik ik gelaagde beelden, beelden van mezelf, foto’s die ik zelf heb gemaakt, en daarnaast familieboeken (-albums) en tijdschriften.” Er is een boekje over verschenen ‘Omdat jij en ik’. Het gaat over identiteit.
Ze is opgegroeid als helft van een eeneiige tweeling. “Je wordt nooit als individu gezien, maar als tweeling. Niemand kijkt naar jou – ik was te herkennen aan een rode stip naast mijn oog. Die is in de loop der tijd verdwenen. Dat is de reden dat er vaak een rode stip op mijn collages te zien. Dat is mijn identiteit.”
Mooie jonge vrouwen
De beschilderde portretten zijn van mooie jonge vrouwen. Door de beschildering gaat het minder over die vrouw zelf, maar om het verstrijken van de tijd. “Als je het bekijkt realiseer je je dat het vergankelijk is. Het portret roept emotie op. Dat wil ik met al mijn werk. Dat er iets gebeurt, dat je nadenkt, dat je erdoor geraakt wordt.”
Ze schildert met acrylverf, en soms met snippers. “Het kan alle kanten uitgaan. Ik ben er nog mee aan het experimenteren. Mensen werden er heel stil van. Het komt echt bij hen binnen. Sommige mensen kunnen niet goed tegen vrouw die ze aankijkt, ze zien liever vrouwen met gesloten ogen, die ik ook heb. De portretten zijn zó confronterend, daarom laat ik ze niet allemaal tegelijk zien. Ik had ze nog nooit eerder in het openbaar laten zien. Ik was blij met de reacties van mensen.”
Ik werkt ook in opdracht. Op het moment is ze bezig met een serie van vijf portretten van een familie. Ze maakt de portretten in studio, een verdieping hoger in haar huis. “Daarna ga ik schilderen, Het is een samengesteld gezin, vader, moeder, twee jongens van hem, een meisje van haar. Het worden vijf losse portretten die eenzelfde sfeer krijgen.”
Heeft Berry een sleutelwerk?
Dat heeft ze, zelfs twee.
Het eerste sleutelwerk is een boekje over haar moeder die aan dementie lijdt, ‘Embrace your memories’. “Het is zowel maatschappelijk relevant thema als een persoonlijk iets.” Het tweede sleutelwerk is het boekje ‘Omdat jij en ik’ over haarzelf als helft van eeneiige tweeling. Uit het eerste boekje is het volgende werk en daaruit weer volgend werk ontstaan. “Voordat mijn moeder ziek werd deed ik veel fashion dingen. Mijn vriend was (is) modeontwerper was, we deden projecten samen. Je ziet in die foto’s van het eerste boekje dat het modisch is, het ziet er fashion uit qua vorm. Het is allemaal vrij esthetisch. Ik kijk naar de wereld door een esthetische bril, maar het is ook inhoudelijk. Het vult elkaar aan.”
Nu is ze bezig met het project ‘Liefde’. “Het gaat weer over identiteit en het verglijden van de tijd. Ik gebruik allemaal oude foto’s en oude tijdschriften, en maak een collage met heel weinig kleur.”
Hoe lang is ze fotograaf?
Ze is in juni 2021 afgestudeerd aan de Fotoacademie. “Daarvoor ben ik tv regisseur geweest. Ik heb ook camerawerk gedaan. Ik ben begonnen met theateropleiding, wilde camera-regisseur worden. Vervolgens ben ik zelf gaan filmen en toen gaan fotograferen. En nu gaat het om de fotografie. Alles komt nu bij elkaar. Een verhaal vertellen, modellen aansturen. Mijn werk is verhalend, ik vertel een verhaal met beelden.”
Wat is haar ervaring van het fotografieleven?
Ze heft een studio aan huis. Soms komen mensen binnen die een portret willen laten maken, maar meestal initieert Berry zelf een project. Via haar contact met een modellenbureau krijgt ze de modellen. “Ik ben net na corona afgestudeerd. Daardoor waren er op mijn eindexamenexpositie weinig VIPS. Maar met mijn grote portretten 1 x 1, kom je wel ergens terecht. Daarnaast ben ik bezig een galerie te benaderen.”
Tot slot, wat is haar filosofie?
“Ik probeer altijd emotie in mijn werk te leggen. Mij zul je niet gauw een auto zien fotograferen. Het gaat altijd over mensen. Ik geef altijd een extra laag, letterlijk en figuurlijk.”
https://berryvangalen.com/
https://www.instagram.com/berryvangalen/?hl=nl
